Hoe het allemaal begon (#1)

“Het” is allemaal begonnen aan het einde van mijn 2^e jaar van de middelbare school. Ik was toen 14 jaar oud. Ik ben 2 weken ziek thuis geweest vanwege duizeligheidsklachten. Ik ben naar de huisarts geweest, om bloed te laten prikken. Daar is niks bijzonders uit gekomen.  Ik werd gezien als een gezonde meid. Toch bleven mijn klachten van duizeligheid 24/7 aanwezig. Niemand die dit kon zien en voelen, behalve ik. 

Na mijn 2^e jaar van de middelbare school ging ik naar de bovenbouw. Dit was op een andere locatie in een ander gebouw. In het begin van het 3^e jaar was mijn verzuim al snel heel hoog. Ik ging vaak ‘ziek’ naar huis, omdat ik me te duizelig voelde.  Althans zo benoemde ik mijn ziek zijn. Een ander met duizeligheid zou even moeten zitten en rustig aan doen, en dan is het weer over. Bij mij was dat anders; ik had er geen andere woorden voor dan “ik voel me duizelig”. Ik had constant het gevoel dat ik flauw ging vallen. Dat is gelukkig nog nooit gebeurd.

Ik heb een aantal gesprekken gehad op school. Daarin hebben we afgesproken dat ik tijdelijk een aangepast rooster zou krijgen. Ik mocht later beginnen. Dat hielp mij, en mijn verzuim werd minder. De rest van het derde jaar heb ik redelijk goed doorlopen. Zonder al te veel ziek zijn.

Ik ging over naar het examenjaar. In dat jaar heb ik helemaal geen last gehad van mijn duizeligheidsklachten. Ik ben na een herkansing geslaagd voor mijn MAVO diploma.

Na mijn eindexamen ben ik gaan solliciteren voor een bijbaantje. Op mijn werk ging het redelijk met mij. Ik had het naar mijn zin. De winkel waar ik werkte, was voor mij overzichtelijk. Ik wist wat ik per dag te doen had.

Na de zomervakantie (2016) ben ik naar het MBO gegaan. Ik had gekozen voor de studie tot pedagogisch medewerker niveau 4. De eerste week had ik introductie. Ik had in die dagen wel last van mijn duizeligheid, maar ik kon het negeren. De tweede week begonnen mijn eerste lessen. De 3^e schooldag werd ik tijdens de les ineens heel erg duizelig en werd het zwart voor mijn ogen. Ik ben toen meteen de klas uit gelopen in de hoop dat het zakte. Dit gebeurde niet, waardoor ik mij ziek gemeld heb en naar huis gegaan ben. Vervolgens ben ik twee weken ziek thuis geweest, waarna ik een gesprek op school kreeg. Op school werd gedacht aan chronische hyperventilatie. Ik moest elke dag naar school komen, ging het niet mocht ik naar huis. Om dan bij vermindering van de klachten weer naar school te gaan.

Dit werkte niet voor mij. Ik ben gestart met ademtherapie vanwege de mogelijke hyperventilatie.  Dit had geen effect op mijn klachten.

Ik ben uiteindelijk in december 2016 gestopt met school. Ik kon niet voldoen aan wat de school van mij verwachtte. Het ging gewoon niet; ik durfde de school toen ook niet meer in te gaan.